Een nieuwe System 5-kloon (3)

Episode 3 - de behuizing

De voeding

In de vorige aflevering had ik al aangegeven dat ik van THMicros een FlexATX PC voeding gekregen had. Dit is een vrij lange voeding die aan één kant niet geheel in de kast past. De voeding heb ik bevestigd aan de behuizing van een van de oorspronkelijke voedingen (die met trafo, brugcel en elco). Dit kon stevig genoeg bevestigd worden om de voedingssteker aan de achterzijde in te steken en uit te trekken zonder dat het halve frame mee komt. Er moest dus wel nog een vierkant gat gezaagd worden in het achterpaneel, maar u leest later wel dat dat geen probleem is voor Roland.

Dan krijgen we de aansluitingen. Uit de voeding komt een wirwar aan draden die naar de diverse PC componenten gaan. Daarvan heb ik alle aansluitingen verwijderd, behalve de 20 polige steker die naar het moederbord gaat. Bij de plaatselijke elektronicawinkel heb ik vervolgens een verloopkabel gekocht van 20 polig male naar 24 polig female. De aansluitingen die ik nodig heb zijn losgeknipt aan de 24 polige connector. Dit zijn:

De overige spanningen blijven beschermd achter in de 24 polige connector. Daar kan niets mee gebeuren. Op deze wijze is de voeding keurig netjes ingebouwd en aangesloten.



De voorzijde

Mijn rack heeft dus helemaal niets van frontplaatjes. Ik ben daarom op zoek gegaan naar een leverancier hiervoor. Via de site van Chris Oddy zijn wel wat ingangen te vinden. Maar ik heb een klein probleem: ik heb twee linkerhanden met aan elke hand vijf duimen. Ik had geprobeerd om Gemini (de Google AI bot) hier een afbeelding van te laten maken maar na een discussie van een half uur heb ik het maar opgegeven, maar dat even terzijde. Ik ben dus onhandig. Mijn ideeën zijn altijd fantastisch, in mijn hoofd ziet het perfect uit maar zodra het materiaal op de tafel ligt dan houdt het op. Dus dat werken met aluminium frontjes zag ik bij voorbaat al niet zitten. Veel te onhandig voor mij. Daarnaast lijkt het me wel leuk om wat inkijk te hebben in het systeem om zo veel mogelijk knipperende lampjes te kunnen zien, maar ook om aan het publiek te laten zien wat er zoal in het rack zit. Dan kom je al snel uit bij plexiglas.

Bij een plexiglaswebshop (kunststofplaten.nl) had ik vier samples besteld om eens te kijken hoe dat er dan uit ziet en hoe makkelijk je er in kunt boren en zagen. Op hun website hebben ze tientallen tips staan hoe je plexiglas kunt zagen met cirkel- of decoupeerzaag. De rechte stukken zouden misschien nog wel lukken met een decoupeerzaag - ofschoon het risico groot is dat er voor het einde van het project vier van mijn tien duimen op de grond liggen - maar ik zie mezelf echt geen uitsparing zagen voor de toetsenbord aansluiting of voor een SUB-D connector van de seriële poort. Toen schoot me te binnen dat een van de erfstukken van mijn schoonvader al ruim twaalf jaar lang ongebruikt in de berging hangt:


Juist, de ouderwetse figuurzaag. Dit is voor mij nog wel verantwoord.

Toen de samples binnenkwamen heb ik gelijk geprobeerd hoe makkelijk je daar gaatjes in kunt boren en of zich dat spul makkelijk laat zagen. Welnu, beide bleken zelfs voor mij heel goed te doen. Plexiglas is voor mij het ideale materiaal. Uiteindelijk koos ik voor zwarte platen aan de achterkant, een gedeelte van de voorkant en voor rondom de GoTEK drive. Daar waar de printen zitten en zichtbaar moeten zijn heb ik gekozen voor transparant bruin getint plexiglas. Het materiaal van 3 mm dik is sterk genoeg om een connector in te bouwen die je goed in kunt steken en uit kunt trekken.

Het op maat zagen van de stroken (recht toe, recht aan) ging over het algemeen vrij goed. Laten we zeggen dat er voldoende ventilatiemogelijkheden zijn om het systeem te koelen met stromende lucht. Het maken van de bevestigingsgaatjes is wat lastiger. Ten eerste omdat het zwarte plexiglas niet doorzichtig is, je ziet dus de gaatjes niet waar de schroefjes in komen, ten tweede omdat mijn plexiglas eigenlijk 2 mm te smal was. Door eerst de bevestigingsgaten in het transparante glas te maken en dat daarna als mal te gebruiken voor het zwarte plexiglas komt het toch nog redelijk goed.

Het maken van uitsparingen voor de niet-ronde connectoren en de uitsparing voor de Gotek is makkelijk te doen door schilderstape op het plexiglas te plakken en daarop je uitsparing tekenen. Een 3 mm gaatje boren om te starten, figuurzaagje er door heen halen en je kunt het figuurtje zo uitzagen. Voor de ronde gaten is een standaard metaal- of houtboor prima geschikt. De accuboormachine gaat ongeveer op halve kracht en dan boor je er nog zo een 15mm gat in voor de video-connector.



Het toetsenbord

De aansluiting van het toetsenbord heb ik al beschreven in deel 2. Maar het originele toetsenbord heeft drie ledjes aan de voorzijde. Deze zijn voor Aan, Caps lock en Shift lock. Dus ik wil ook drie lampjes aan de voorzijde. Het komt mij wel beter uit om deze aan de linkerzijde te plaatsen. Eigenlijk heb ik te laat bedacht dat ik deze leds wil hebben anders had ik de logica op het printje geplaatst zodat er alleen maar vier draadjes naar de leds hoeven te gaan. Nu heb ik vijf draadjes lopen en wat schakel-elektronica op het printje van de leds:

Tenslotte wil ik graag nog wat belettering op de systeemkast en op het toetsenbord hebben. Bij mijn vaste letter-leverancier heb ik twee labels laten maken in witte letters:


Voor de leesbaarheid in dit artikel heb ik de afbeelding toch maar even in zwarte letters gemaakt. Eén label is op een zwarte frontplaat van het rack geplaatst en het andere staat aan de rechterzijde van het toetsenbord. Omdat het systeem in de verste verte niet lijkt op eender welk Acorn System dan ook, heb ik mij de vrijheid genomen om dan ook maar een geheel afwijkend lettertype te kiezen. Daarnaast had Herman mij in de vorige episode al verboden om de naam Acorn te gebruiken dus staat er alleen maar System 5+ want de merknaam erbij zou toch niet passen.

Ook zou ik de teksten bij de drie LEDjes willen hebben zoals dat ook bij de BBC Micro gedaan is. Ik heb alleen nog geen goede oplossing gevonden om teksten van 5 mm hoog te maken. Voorlopig dan maar een zelf-geprint label gebruiken en dat met een beetje plakband vastgezet. Niet zo mooi en niet zo stevig maar ik moet toch wat, nietwaar?

En alles bij elkaar ziet het systeem er dan zo uit:


Nu ik deze foto zo zie ben ik echt niet ontevreden over het eindresultaat. In een volgende aflevering ga ik op zoek naar het probleem van de 2 MHz. Waarom lukt het niet om het systeem betrouwbaar op een hogere snelheid te laten werken. Ik hoop het u tegen die tijd te kunnen vertellen...

Tot die tijd, wees voorzichtig met vuurwerk want beter vijf duimen aan een hand dan geen hand!